«Лінія Сталіна» — гэта не толькі знакаміты гісторыка-культурны комплекс. Пад такой назвай вядомы шэраг умацаваных раёнаў з сотнямі дотаў, узведзенымі ўздоўж заходняй мяжы СССР у 1930-я гады. Яны захаваліся ў тым ліку на Палессі.
Можна доўга гаварыць пра ўнікальнасць нашай спадчыны, важнасць яе захавання і аднаўлення. Але замест прыгожых слоў лепш зрабіць канкрэтныя справы. Як, напрыклад, настаўнікі Докшыцкага раёна.
Лагойшчына — гэта не толькі маляўнічыя далягляды і ўзгоркі. Гэта яшчэ і багатая гісторыя, у якой перапляліся слаўныя і трагічныя старонкі, пра што нагадваюць помнікі архітэктуры, мемарыяльныя комплексы.
Пра багатую гісторыю горада расказваюць шматлікія экспанаты гісторыка-краязнаўчага музея сярэдняй школы № 2 Верхнядзвінска імя Героя Савецкага Саюза Н.В.Траян.
У нашай спадчыны пакручасты лёс. Многае захавалася, многае страчана, але многае аднаўляецца. Выдатным прыкладам адраджэння архітэктурных славутасцей з’яўляецца Іванаўскі раён.
Што паглядзець у Клімавічах? Ці можна атрымаць тут такія ж яркія і незабыўныя ўражанні, як ад наведвання Гродна або Полацка?
Сярод архітэктурных жамчужын Браслаўскага раёна выдзяляецца опсаўскі палац, узведзены ў пачатку ХХ стагоддзя.
Для папулярызацыі турыстычнага патэнцыялу Друі мясцовымі настаўнікамі зроблена многае. Разам з адкрыццём помнікаў і памятных шыльд распрацоўваюцца адукацыйныя маршруты (напрыклад, «Берагам Заходняй Дзвіны. Таямніцы вуліц Друі»), праводзяцца экскурсіі.
Драўляныя ліштвы з адмысловымі карункамі можна ўбачыць у розных куточках Беларусі. Але самыя шыкоўныя арнаменты — на фасадах веткаўскіх дамоў.
Дамы з арыгінальнымі ліштвамі ёсць і ў вёсцы Хальч. Аднак галоўнай архітэктурнай жамчужынай гэтага куточка Веткаўшчыны з’яўляецца шыкоўны палац пачатку ХІХ стагоддзя.
Сынковіцкая Свята-Міхайлаўская царква — самы старажытны ў Беларусі храм абарончага тыпу з больш чым 700-гадовай гісторыяй. Сваімі магутнымі сценамі і вежамі ён падобны на сярэдневяковую крэпасць. У архітэктуры храма спалучыліся рысы старажытнарускага і гатычнага дойлідства.
Крамяніцкі касцёл святога Юрыя — помнік архітэктуры рэспубліканскага значэння, пабудаваны ў 1617 годзе. Першапачаткова ўзведзены ў стылі рэнесанс, у пазнейшыя часы набыў элементы класіцызму. У інтэр’еры храма захавалася надмагілле фундатараў і амвон першай паловы XVII стагоддзя.
Прысталічча — гэта не толькі прамысловыя прадпрыемствы, сучасныя жылыя комплексы. Гэта яшчэ і старажытная гісторыя. Каля вёскі Гарадзішча ўзнік летапісны Менск. А сённяшні спадарожнік нашай сталіцы Заслаўе быў заснаваны аж у Х стагоддзі.
Настаўнікі, якія прыехалі працаваць у Брагінскі раён з іншых куточкаў Беларусі, часам жартуюць: Брагіншчына — такое балота (у добрым сэнсе гэтага слова), што зацягвае назаўсёды. Ціхае, размеранае жыццё ў маляўнічым краі… Адсюль, сапраўды, не хочацца з’язджаць.
Маляўнічая прырода, багатая гісторыя, працавітыя людзі, смачныя клубніцы і, канечне, велічны гранітны кар’ер… Усё гэта Лунінеччына — сапраўдная жамчужына Палесся.
Глыбокае невыпадкова называюць вішнёвай сталіцай Беларусі. Такой колькасці вішнёвых дрэў вы не сустрэнеце больш ні ў адным іншым горадзе. Чаму менавіта вішня стала мясцовым брэндам? Чым яшчэ адметна Глыбоччына?
