Дзеці — пра армію

- 11:49Адукацыйная прастора

У пятніцу ў Беларускім дзяржаўным музеі гісторыі Вялікай Айчыннай вайны ўрачыста ўзнагародзілі пераможцаў конкурсу, які праводзіла Міністэрства абароны сярод педагогаў і навучэнцаў устаноў агульнай сярэдняй адукацыі з нагоды 100-годдзя Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь.

Дыпломы, падарункі, вітанні ад членаў журы былі крыху пазней. Спачатку для школьнікаў, навучэнцаў ваенна-патрыятычных класаў быў праведзены ўрок мужнасці. Гэта быў асаблівы ўрок у асаблівым месцы — знакамітым музеі, дзе захоўваецца памяць пра мужнасць нашага народа ў гады Вялікай Айчыннай вайны. “Гісторыя Узброеных Сіл і каштоўнасць міру” — так можна абазначыць тэму заняткаў. Раскрылі яе наступныя словы, адрасаваныя юным патрыётам: “Рэспубліка Беларусь — незалежная, сучасная дзяржава, у якой забяспечаны вялікія каштоўнасці: мір і стабільнасць. Захоўваюць і абараняюць гэтыя каштоўнасці эфектыўныя, высокападрыхтаваныя Узброеныя Сілы. Сёння мір і стабільнасць забяспечваюць не толькі ваеннаслужачыя, але і ўсе грамадзяне”.

Без патрыятызму гаварыць пра бяспеку дзяржавы немагчыма, а яе будучыня пачынаецца ў сэрцах юных грамадзян. Вось чаму Міністэрства абароны дае магчымасць школьнікам бліжэй пазнаёміцца са старонкамі ваеннай гісторыі краіны, больш даведацца пра армію і нават атрымаць некаторыя армейскія навыкі. Ваеннае ведамства арганізоўвае ваенна-патрыятычныя класы, у вайсковых часцях праводзяцца дні адкрытых дзвярэй, праходзяць гульні “Зарніца”, “Арляня”, арганізоўваюцца экскурсіі па месцах баявой славы, рэалізоўваецца шэраг інтэрнэт-праектаў (у тым ліку самы знакаміты “Дзецям — пра армію”), а таксама конкурсаў.

— Прыемна, што ў конкурсе, прысвечаным 100-годдзю Узброеных Сіл, прынялі ўдзел больш за 2000 чалавек. Журы прагледзела больш за тысячу малюнкаў, прачытала больш за 300 апавяданняў і больш за 600 вершаў. Усе работы, прадстаўленыя на конкурс, па-свойму цікавыя, кранальныя, таленавітыя і арыгінальныя. Шчыра прызнаюся: ад некаторых работ нават стаяў камяк у горле. Калі вучні ведаюць гісторыю сваёй краіны, гісторыю сваіх Узброеных Сіл, яны заўсёды будуць цаніць тое, што ёсць на беларускай зямлі, — мір, згоду, бяспеку. Значыць, у нашай краіны вялікая будучыня. Сваім удзелам у конкурсе вы зрабілі Узброеным Сілам цудоўны падарунак да юбілею, — звярнуўся да канкурсантаў старшыня журы, першы намеснік начальніка галоўнага ўпраўлення ідэалагічнай работы Міністэрства абароны, палкоўнік Леанід Віктаравіч Касінскі.

Сотні цудоўных работ, выбраць лепшыя было няпроста, таму ў спісе прызёраў і лаўрэатаў спецыяльных дыпломаў — імёны некалькі дзясяткаў хлопчыкаў і дзяўчынак з розных куточкаў Беларусі. І ўсё ж пераможцаў трое. У намінацыі “Лепшае апавяданне пра Узброеныя Сілы” пераможцай стала вучаніца 8 класа сярэдняй школы № 23 Віцебска Агата Андрэева з работай “Нявыдуманая гісторыя”. Лепшы верш пра Узброеныя Сілы (“За нашу Савецкую Радзіму”) склала вучаніца 9 класа Караваціцкай сярэдняй школы Рэчыцкага раёна Ганна Міхалка. У намінацыі “Лепшы малюнак пра Узброеныя Сілы” дыпломам І ступені за работу “Зберагаючы традыцыі, смела глядзім у будучыню” ўзнагароджаны вучань 4 класа Лукомльскага дзіцячага сада — пачатковай школы Чашніцкага раёна Раман Казунка.

Агата Андрэева была ўзнагароджана і спецыяльным прызам Міністэрства абароны за актыўны ўдзел у конкурсе. Дзяўчынка прадставіла работы ў кожную з намінацый, і кожная была вартая дыплома. “Мір! Якое цудоўнае, светлае, чыстае слова! Як здорава разумець і ўсведамляць, што ты — чалавек, што ты — моцны і мудры! Мір — гэта блакітнае неба, яркае сонца, дзеці, любоў, шчасце, радасць. Няхай заўсёды будзе мір! Нізкі паклон усім тым, хто абараняе і ахоўвае нашу зямлю ад вайны, дае нам права жыць, вучыцца, працаваць, ганарыцца нашай Радзімай, нашай Беларуссю, нашым беларускім хлебам!”

Конкурсныя работы вылучаліся не толькі мастацкай вартасцю, глыбінёй раскрыцця тэмы, але і былі па-дзіцячы наіўнымі. У гэтым іх галоўная каштоўнасць. Хіба не з’яўляюцца справядлівымі наіўныя на першы погляд словы Агаты пра мір? Хіба нам, дарослым, не трэба часам (а можа, і часта) быць наіўнымі як дзеці? Можа, тады і не было б войнаў?

Ігар ГРЭЧКА.
Фота Алега ІГНАТОВІЧА.