Малады настаўнік матэматыкі ў вясковай школе — фігура прыметная. Вадзіму Пафераву з Лудчыцкай сярэдняй школы Быхаўскага раёна шмат часу на адаптацыю не спатрэбілася. Падрабязнасці – у матэрыяле карэспандэнта “Настаўніцкай газеты”.
Энергія і энтузіязм Вадзіма Алегавіча хутка дапамаглі наладзіць зносіны і з вучнямі, і з бацькамі. Малады педагог яшчэ і класны кіраўнік. У прафесію прыйшоў па жаданні, якое падмацаваў мэтавым накіраваннем. Вярнуцца працаваць на малую радзіму было пытаннем прынцыповым.
“Мне так больш камфортна”, — заўважыў настаўнік. Не паспрачаешся.
Яго першы ўрок матэматыкі быў у 5 класе.
“Было не страшна. З дзецьмі кантакт быў наладжаны, і тэма ўрока была нескладаная, — працягнуў размову Вадзім Алегавіч. — Зразумела, вопыту не хапае, таму актыўна вывучаю сучасныя метадычныя падыходы да арганізацыі ўрока”.
З’яўляючыся маладым спецыялістам, настаўнік, як гаворыцца, набівае руку на традыцыйным уроку. Разам з тым цікавіцца магчымасцямі інфармацыйных тэхналогій. Прынамсі, ужо ведае, калі і пры якіх умовах можна выкарыстоўваць мультыборд. Пракачацца ў гэтым дапамог конкурс “Прызванне — педагог”, падчас якога Вадзім Алегавіч прадстаўляў відэаўрок. На занятках з пяцікласнікамі па тэме “Прыкметы дзялімасці на 3, 5, 9” працавалі з мультыбордам. Такі інтэрактыўны падыход спадабаўся і настаўніку, і вучням. Ды і журы ацаніла: на раённым этапе педагог быў прызнаны лепшым.
Цяпер настаўнік часта звяртаецца да мультыборда. У 5—6 класах ён дапамагае актыўней выкарыстоўваць гульнявыя моманты. А на ўроках са старэйшымі вучнямі педагог працуе на звычайнай дошцы, дзе школьнікі дэманструюць свае ўменні зрабіць правільны геаметрычны малюнак і паказваюць ход рашэння задачы.
Вадзім Алегавіч заўсёды імкнецца знайсці выйсце з любой вучэбнай сітуацыі. Бывае, што ідзе на ўрок з адным планам, а ўжо на месцы даводзіцца нешта мяняць, бо дзеці могуць прыйсці не зусім падрыхтаванымі або настрой у іх, напрыклад, мінорны. Тут на дапамогу педагогу прыходзіць яго ўменне хутка знаходзіць агульную мову з класам. Я нават сказала б, што гэта харызма. У яго сапраўды атрымліваецца трымаць клас (у добрым сэнсе). Перад размовай настаўнік даў заданне сваім дзевяцікласнікам, і пакуль мы гаварылі, у класе было па-працоўнаму ціха. У пытанні дысцыпліны Вадзім Алегавіч мабільны, арыентуецца на ўзроставыя асаблівасці вучняў. А пры выстаўленні адзнак — на вучэбныя дасягненні. Справядліва.
Прафесійнаму росту спрыяюць зносіны з калегамі-прадметнікамі і класнымі кіраўнікамі. Тут на дапамогу прыходзіць сеткавае ўзаемадзеянне. Прыемна, што старэйшыя калегі заўсёды гатовы дапамагчы не толькі парадай, але і практыкай. І класныя кіраўнікі таксама гатовы падзяліцца назапашаным вопытам.
“Такія прафесійныя зносіны — выдатная магчымасць для пачынаючых педагогаў стаць на прыступку вышэй, таму я ўдзячны ўсім, хто адгукаецца на ўсе мае запыты”, — адзначыў настаўнік.
Дарэчы, класным кіраўніком Вадзім Алегавіч стаў па ўласным жаданні.
“Мне вельмі падабаецца з маімі цяпер ужо васьмікласнікамі. Летам мы і ў паход хадзілі, знаёміліся з гісторыка-культурнай спадчынай нашага раёна. Шмат гулялі ў футбол. Зараз усе нашы размовы з класам суправаджаюцца чаяваннем, што дапамагае стварыць сяброўскую, даверлівую атмасферу. Да таго ж у мяне выдатныя бацькі, з якімі заўсёды на сувязі. Зносіны будуем на ўзаемапавазе і ўзаемавыручцы”, — падзяліўся педагог.
Вольга ДУБОЎСКАЯ
Фота Алега ІГНАТОВІЧА
