Дар’я Трыгубава — адна з тых шчасліўцаў, хто працуе ў якасці валанцёраў на чэмпіянаце свету па хакеі, які зараз праходзіць у Беларусі. Дзяўчына, як і іншыя валанцёры чэмпіянату, вытрымала сур’ёзны конкурсны адбор. Што ж такога прыцягальнага ў гэтай дзейнасці? Якія “дывідэнды” плануюць атрымаць валанцёры ад сваёй дзейнасці? Пра гэта — у матэрыяле нашага карэспандэнта.
Сёння Дар’я працуе ў адным з найбольш цікавых напрамкаў валанцёрскай дзейнасці — team coast, ці, як яшчэ кажуць, камандным гідам. Гэта, напэўна, самы цікавы, але, у той жа час, і самы складаны і непрадказальны від валанцёрскай дзейнасці. 24 гадзіны ў суткі камандны гід знаходзіцца побач з камандай, вырашае ўсе пытанні: бытавыя, арганізацыйныя і г.д. Тыя, хто займаецца гэтай дзейнасцю на чэмпіянаце свету па хакеі, пачыналі падрыхтоўку задоўга да самога чэмпіянату. Як правіла, гэта валанцёры з істотным вопытам работы. І Даша — не выключэнне.
— Я зараз вучуся на чацвёртым курсе Мінскага дзяржаўнага лінгвістычнага ўніверсітэта, а сваю валанцёрскую дзейнасць пачала яшчэ ў 2011 годзе, працавала на Калядным аматарскім турніры на прызы Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь, дзіцячых турнірах, на кубку “Газпрама”, — расказала дзяўчына. — Гэтая 
дзейнасць на такім высокім узроўні, як падчас чэмпіянату свету па хакеі, мае на ўвазе абавязковае добрае валоданне замежнай мовай, найперш — англійскай. Асабліва гэта тычыцца team coast — валанцёраў, якія суправаджаюць каманду.
Калі казаць вобразна, то team coast — гэта найвышэйшы пілатаж валанцёрства і па ўзроўні кампетэнтнасці, і па ўзроўні валодання мовай, і па ўзроўні стрэсаўстойлівасці, і многага іншага. Гэта даволі вузкае кола валанцёраў. Трапіць у іх лік няпроста.
— Мы напрамую кантактуем з камандамі і, па сутнасці, з’яўляемся тымі людзьмі, з якімі каманды маюць зносіны больш за ўсё. Праз нас у іх фарміруецца ўяўленне аб валанцёрах краіны, узроўні арганізацыі чэмпіянату. Акрамя ведання замежных моў, ад нас патрабуецца пэўная псіхалагічная ўстойлівасць, уменне вырашаць канфлікты тут і зараз, знаходзіць агульную мову з людзьмі, адкрытасць да зносін, жыццярадаснасць і аптымізм.
Асабіста для мяне гэтая справа ў цэлым не новая. Але, безумоўна, на такім узроўні, як чэмпіянат свету, працую ўпершыню. Было б недаравальна прапусціць такую з’яву, бо не кожнаму пакаленню студэнтаў выпадае такое, — дзеліцца думкамі дзяўчына. — Узровень адказнасці вельмі высокі, але ад гэтага яшчэ больш цікава. Гэта выдатная моўная практыка, прафесійны і асобасны рост. Часам знаходзіш выйсце з такіх сітуацый, адказы на такія пытанні, што, здавалася б, увогуле немагчыма. Гэты навык, думаю, абавязкова спатрэбіцца ў жыцці, бо даволі часта мы сутыкаемся з сітуацыямі, якія патрабуюць імгненнай рэакцыі. Гэтыя 20 дзён для мяне — час, калі неабходна працаваць на дабрабыт каманды. Працаваць на імідж краіны, прадстаўляць яе ў добрым святле, рабіць так, каб знаходжанне ў Беларусі прадстаўнікам замежных каманд запомнілася толькі з добрага боку.
Даша суправаджае каманду хакеістаў са Швецыі. Кожны яе дзень распісаны літаральна па хвілінах — сустрэчы, паездкі, спаборніцтвы, вырашэнне бягучых пытанняў. На гэты час у навучальнай установе для яе, як і іншых валанцёраў чэмпіянату, устаноўлены вольны графік наведвання заняткаў.
— Я вельмі ўдзячна навучальнай установе за такую магчымасць. Ды і ўвогуле, менавіта навучанне ў лінгвістычным універсітэце прывяло мяне да валанцёрскай дзейнасці. Бо валанцёрства на міжнародным узроўні — гэта абавязковае валоданне замежнай мовай. Сёння, дзякуючы заняткам па вуснай мове, мець зносіны з замежнымі гасцямі мне даволі проста. Гэта, думаю, вынік спалучэння ўніверсітэцкай падрыхтоўкі і пэўнай асабістай практыкі ў развіцці прафесійнай лексікі.
Варта дадаць, што team coast — не адзіны напрамак валанцёрскай дзейнасці на чэмпіянаце. Валанцёры сустракаюць каманды, забяспечваюць работу прэс-цэнтра, вядуць пратаколы пасяджэнняў аргкамітэта, ствараюць фота- і відэаматэрыялы, рыхтуюць шматлікія дакументы на розных мовах, працуюць у медыцынскіх лабараторыях. Усяго на конкурс валанцёраў было пададзена больш за 3,5 тысячы заявак, прытым, што адабраць планавалася каля тысячы кандыдатаў на валанцёрскую дзейнасць. Самым галоўным крытэрыем адбору арганізатары называлі жаданне маладых людзей працаваць, іх валоданне замежнай мовай і пэўныя даныя для работы на спецыялізаваных напрамках. Напрыклад, для работы валанцёрам у медыцынскай лабараторыі, на допінг-кантролі патрабавалася навучанне ва ўстанове адукацыі медыцынскага профілю. У абсалютнай большасці сённяшнія валанцёры чэмпіянату — беларусы. Разам з тым ёсць і замежныя госці — гэта тыя, хто мае вялікі вопыт дзейнасці валанцёрам на значных спартыўных мерапрыемствах.
Напярэдадні чэмпіянату з усімі будучымі валанцёрамі арганізатары правялі вучэбныя заняткі па самых розных напрамках — ад вывучэння спецыяльнай лексікі (рабочая мова чэмпіянату — англійская) да знаёмства з асновамі канфлікталогіі, навучання мерам бяспекі ў надзвычайных сітуацыях, вывучэння асноўных турыстычных аб’ектаў Беларусі.
— Мы адабралі каля 1200, як нам падаецца, самых годных кандыдатаў для работы валанцёрамі, — расказаў дырэктар дырэкцыі па падрыхтоўцы да правядзення чэмпіянату свету па хакеі Яўген Ворсін. — Яны на апошнім этапе падрыхтоўкі да чэмпіянату прайшлі шэраг вучэбных праграм на базе Мінскага дзяржаўнага лінгвістычнага ўніверсітэта, Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. Для гэтага былі запрошаны спецыялісты па самых розных кірунках дзейнасці — органаў унутраных спраў, пагранкамітэта, мытнага камітэта і інш. Адпрацавана 11 кірункаў, па якіх працуюць валанцёры. На наш погляд, усе напрамкі аднолькава важныя. Аднак асноўная работа звязана, безумоўна, з забеспячэннем жыццядзейнасці каманд. Пакуль што мы работай валанцёраў задаволены. Але ўсё пазнаецца ў параўнанні. Я быў на Алімпіядзе ў Сочы, там вельмі шмат добрых слоў было сказана менавіта ў адрас валанцёраў — сапраўдных памочнікаў. Спадзяюся, што нашы валанцёры таксама справяцца з задачай, і мы гэтак жа будзем ганарыцца імі і адзначаць іх добрую работу.
Алена МАРКЕВІЧ.
Фота аўтара.
