Для настаўніцы матэматыкі Алены Ануфрыюк з жабінкаўскай сярэдняй школы № 2 імя А.Д.Дзмітрука педагогіка стала сямейнай справай. Падрабязнасці — у матэрыяле карэспандэнта “Настаўніцкай газеты”.
Па слядах маці Ніны Іванаўны Забурчык, якая выкладала біялогію, пайшлі тры яе дачкі — залатыя медалісткі. Праўда, усе яны звязалі прафесійную дзейнасць з дакладнымі навукамі, любоў да якіх перадалася ад бацькі. Наталля Васільеўна Чолык працуе настаўніцай матэматыкі ў брэсцкай сярэдняй школе № 35 імя Маршала Савецкага Саюза К.К.Ракасоўскага, а Вольга Васільеўна Барнюк — настаўніцай інфарматыкі ў сярэдняй школе № 3 Іванава.
— Стаць педагогам марыла з дзяцінства, бо разам з сёстрамі бачыла прыклад маці, якая цалкам аддавала сябе любімай справе, — гаворыць Алена Васільеўна. — Ды і са школьнымі настаўнікамі пашанцавала. А тата падтрымаў жаданне пайсці ў педагогі.
Паколькі матэматыка давалася дзяўчыне лёгка, яна накіравалася пасля заканчэння школы на матфак БрДУ імя А.С.Пушкіна, выкладчыкам якога яна вельмі ўдзячна за грунтоўныя веды і належную падрыхтоўку. Акрамя настаўніцкага дыплома, дапытлівая студэнтка паспела атрымаць ва ўніверсітэце і дыплом эканаміста-правазнаўца.
Прафесійны шлях Алена Ануфрыюк пачынала ў брэсцкай сярэдняй школе № 7. Калектыў установы на чале са Святланай Язерскай цёпла сустрэў маладога спецыяліста, стварыўшы камфортныя ўмовы для станаўлення.
— Калегі ахвотна аказвалі метадычную дапамогу, — успамінае Алена Васільеўна. — Але без цяжкасцей не абышлося, бо патрабавалася хутка і эфектыўна наладзіць канструктыўны дыялог з вучнямі, выкарыстоўваючы педагагічныя і псіхалагічныя веды. Дзякуючы ўніверсітэцкай падрыхтоўцы знайшла індывідуальны падыход да кожнага выхаванца.
За 11 гадоў настаўніцкай дзейнасці Алена Ануфрыюк не расчаравалася ў прафесійным выбары, а толькі ўмацавалася ў ім:
— Люблю бачыць вочы дзяцей, асабліва слабапаспяваючых, якія разумеюць прадмет і гатовы ісці за табой па краіне ведаў. З дапамогай матэматыкі можна добра пракачаць інтэлект і палепшыць фінансавую адукаванасць. Вучням вельмі падабаюцца задачы, звязаныя з выкарыстаннем матэматычных ведаў у рэальным жыцці. Так, школьнікі з задавальненнем падлічваюць колькасць рулонаў шпалер ці фарбы для рамонту памяшкання, разлічваюць даходнасць банкаўскіх укладаў…
Педагог не ацэньвае адказы вучняў ля дошкі, таму яны не баяцца выходзіць да яе і памыляцца. У сваёй рабоце Алена Васільеўна звяртаецца да метаду актыўнай ацэнкі і дзейнаснага падыходу, які дазваляе дзецям кантраляваць вучэбную дзейнасць і бачыць канчатковы прадукт уласных намаганняў. Гэта асабліва важна пры выкананні розных навукова-даследчых праектаў. Так, пад кіраўніцтвам настаўніцы школьнікі падрыхтавалі праекты “Залатое сячэнне ў аб’ектыве фотаапарата”, “Цудоўныя кропкі трохвугольніка” і “Метад мас у рашэнні геаметрычных задач”, адзначаныя на раённым і абласным узроўнях.
— У педагогіцы вельмі важны зрокавы кантакт з выхаванцамі, каб усе яны былі навідавоку, адчувалі справядлівыя адносіны да сябе і дабрыню, — лічыць настаўніца, якая з’яўляецца класным кіраўніком для 27 дзяцей.
З імі ў Алены Васільеўны склаліся паважлівыя і даверлівыя адносіны. Канфліктныя сітуацыі яна вырашае без павышэння голасу.
Педагог двойчы ўдзельнічала ў конкурсе прафесійнага майстэрства “Настаўнік года”, па выніках аднаго з якіх выйшла ў абласны этап. Па словах Алены Ануфрыюк, вопыт і веды, атрыманыя там, аказаліся вельмі карыснымі, бо дапамаглі ў метадычнай арганізацыі ўрокаў і ацэначнай дзейнасці. А прафесійныя кампетэнцыі і аўтарытэт сярод калег дазволілі педагогу ўзначаліць раённае вучэбна-метадычнае аб’яднанне настаўнікаў матэматыкі.
— Ад любімай работы атрымліваю радасць, энергію і задавальненне, — прызнаецца Алена Васільеўна, якая захапляецца фотасправай і экскурсіямі з выхаванцамі па краіне.
Сяргей ГРЫШКЕВІЧ
