У дзіцячым садзе № 1 Лепеля робяць усё, каб дзеткам з асаблівасцямі развіцця было ўтульна, як дома: педагогі падышлі да працэсу крэатыўна і падзялілі адукацыйную прастору на пазнавальныя і камфортныя зоны. Падрабязнасці — у матэрыяле карэспандэнта “Настаўніцкай газеты”.
У садзе, дзе функцыянуюць тры спецыяльныя групы для дзетак з парушэннямі маўлення і дзве групы інтэграванага навучання і выхавання, створана аптымальнае адаптыўнае асяроддзе.
— Педагагічную дапамогу ў нас атрымліваюць 75 дзяцей з асаблівасцямі псіхафізічнага развіцця, з іх 10 дзяцей-інвалідаў, — гаворыць загадчыца сада Валянціна Цішкевіч. — З імі займаюцца 4 настаўнікі-дэфектолагі, выхавальнікі па суправаджэнні дзяцей з расстройствамі аўтыстычнага спектра, педагог-псіхолаг. У рабоце выкарыстоўваем комплексны падыход — прафесійная каманда спецыялістаў стварае ўсе ўмовы для паспяховага развіцця і сацыялізацыі кожнага дзіцяці.
І педагогам гэта добра ўдаецца. Па-першае, дасканала аналізуюцца асаблівасці кожнага выхаванца. Па-другое, прастора ў садзе арганізавана такім чынам, каб індывідуальная работа выхавальнікаў па суправаджэнні дзяцей не перашкаджала іншым адпачываць і гуляць. Таксама вельмі важны момант — заніраванне прасторы.
— Адна з самых важных — зона сенсорнага развіцця, — расказвае настаўнік-дэфектолаг Вольга Пугачова. — Яна развівае нервовыя клеткі галаўнога мозга дзяцей і іх сенсорную ўспрымальнасць, а таксама здольнасць назіраць, аналізаваць і сінтэзаваць інфармацыю. Важнае значэнне мае і зона развіцця маўлення (маўленчы куток).
— Ёсць у нас таксама зона творчай дзейнасці — для малявання, лепкі, — гаворыць педагог-псіхолаг Таццяна Галец. — Гэта зона максімальнай свабоды самавыяўлення. А ў зоне адасаблення — за шырмай — дзеці могуць пагартаць любімую кніжку, пагуляць з цацкай ці проста адпачыць ад дзіцячага калектыву.
— У зоне тэатра дзеці разнявольваюцца, вучацца паводзіць сябе натуральна, — дадае выхавальніца Святлана Аўтух, — рэпеціруюць ролі, робяць матэрыял для спектакляў — малююць, клеяць.
— Ёсць і зона рухальнай актыўнасці, — працягвае гаворку кіраўнік фізічнага выхавання, выхавальніца групы інтэграванага навучання і выхавання Настасся Ачапоўская. — Рухі дзяцей з парушэннямі маўлення часам слаба скаардынаваны, агульная рэакцыя запаволена. Таму ў гэтай зоне створана максімальна бяспечнае асяроддзе, якое стымулюе рухальную актыўнасць.
— У кожнай зоне мы размясцілі для дзяцей алгарытм дзеянняў у выглядзе малюнкаў, — расказвае выхавальнік па суправаджэнні дзяцей з расстройствамі аўтыстычнага спектра Кацярына Кашпар. — У спальным пакоі і раздзявалцы знаходзяцца алгарытмы адзявання-раздзявання. Ва ўмывальным пакоі — алгарытм умывання. У кутку прыроды — алгарытмы, якія вучаць, як даглядаць расліны, жывёл. Кожны выхаванец у групе выбірае для сябе любімую зону: для аднаго гэта зона адасаблення, для другога — зона вучэбнай дзейнасці.
Увесь гульнявы матэрыял у садку размешчаны ў каробках ці шафах з выявамі таго, што там знаходзіцца. Забараняльныя знакі наклеены на дзверцах, якія адчыняць нельга. Мэбля знаходзіцца на ўзроўні росту дзяцей, а цацкі — у адкрытых, даступных месцах.
— Прастора для ўсіх у нас агульная, але працуюць нашы педагогі з кожным індывідуальна, — заўважае Валянціна Цішкевіч. — Інакш у нашай рабоце не дасягнуць добрых вынікаў.
Лізавета МІЦКЕВІЧ
Фота прадастаўлены ўстановай адукацыі
