Чарговая рабочая паездка прадстаўнікоў Выдавецкага дома “Педагагічная прэса” адбылася ва ўстановы адукацыі Крупак. Тут увазе журналістаў быў прадстаўлены рознабаковы вопыт работы настаўнікаў, выхавальнікаў, адміністрацыі ўстаноў адукацыі, кухараў дзіцячага харчавання.
Галоўнае — вучні
У Крупскай раённай гімназіі рускую мову і літаратуру выкладае Святлана Хадатовіч. Сёлета на трэцім этапе Рэспубліканскай алімпіяды па рускай мове і літаратуры яе навучэнцы паказалі добрыя вынікі.
Менавіта прафесійная кампетэнтнасць настаўніка і сістэматычная работа са здольнымі і адоранымі навучэнцамі на факультатыўных, стымулюючых і індывідуальных занятках па падрыхтоўцы да цэнтралізаванага тэсціравання, алімпіяд і канферэнцый дапамаглі дасягнуць высокіх вынікаў.
“Штогод мае навучэнцы паказваюць добрыя вынікі падчас здачы ЦТ, з’яўляюцца пераможцамі розных этапаў Рэспубліканскай алімпіяды па рускай мове і літаратуры”, — адзначае педагог.
Літаральна на мінулым тыдні навучэнкі Святланы Леанідаўны прывезлі ў гімназію чарговыя перамогі. Так, вучаніца 10 “А” класа Валерыя Цумарава стала ўладальніцай дыплома ІІІ ступені на заключным этапе рэспубліканскай алімпіяды па прадмеце. Усяго за час работы С.Хадатовіч у гімназіі яе вучні атрымалі больш чым 20 дыпломаў на алімпіядах рознага ўзроўню. Безумоўна, за гэтымі дасягненнямі стаіць асоба педагога.
Настаўніцай Святлана Леанідаўна хацела стаць з дзяцінства, таму пасля заканчэння школы паступіла ў БДУ на філалагічны факультэт. Пасля атрымання дыплома малады спецыяліст вярнулася працаваць у Крупскі раён і ўжо больш чым 35 гадоў выкладае ў Крупскай раённай гімназіі. Настаўніца дагэтуль з удзячнасцю ўспамінае сваіх школьных выкладчыкаў, якія прывілі ёй любоў да настаўніцтва. Разважаючы пра тое, што для яе з’яўляецца галоўным дасягненнем, педагог сціпла прызнаецца: “Вучні”.
“Для мяне важнае кожнае дзіця, — дадае настаўніца. — Стараюся да ўсіх знайсці індывідуальны падыход, зацікавіць прадметам. Для тых дзяцей, якія захоплены рускай мовай і плануюць здаваць яе на ЦЭ, праводжу дадатковыя заняткі, факультатывы. Я ўпэўнена, што для дасягнення высокіх вынікаў неабходна старанна працаваць”.
Акрамя ўдзелу ў алімпіядах, выхаванцы педагога займаюцца даследчай дзейнасцю. Калі ў гімназіі вучыўся сын Святланы Леанідаўны Юрый, ён таксама прымаў удзел у адпаведных конкурсах. Настаўніца дагэтуль беражліва захоўвае работу, у якой хлопец вывучаў і складаў свой радавод. Падчас даследавання ён знайшоў шмат звестак пра свайго прадзеда, які загінуў у канцлагеры. Значна, што многіх фактаў, якія высветліў хлопец, не ведалі ў сям’і.
Эрудыты і разумнікі
Цікавым вопытам работы з навучэнцамі гімназіі падзялілася настаўніца гісторыі і грамадазнаўства Наталля Гардынская. Дзякуючы яе захапленнем інтэлектуальнымі гульнямі, у гімназіі ўжо больш чым 20 гадоў працуе клуб “Эрудыт”. У ім каманды “Мышарим”, “Алгарытмы думкі” вучацца быць кемлівымі і вынаходлівымі.
“Клуб у свой час стварыла настаўніца англійскай мовы Ларыса Віктараўна Карань, — знаёміць з дзейнасцю “Эрудыта” яго сённяшні кіраўнік. — Тады яна заклала традыцыю: дзеці гулялі супраць педагогаў. Пазней, калі Ларыса Віктараўна пераехала ў Мінск, я працягнула яе дзейнасць. Для мяне было важным развіваць інтэлектуальныя здольнасці навучэнцаў. Сёння нашы трэніроўкі праходзяць па суботах. Гуляць у інтэлектуальныя гульні — гэта маё хобі, якое дапамагае пашыраць веды па розных кірунках. Менавіта для пашырэння кругагляду дзяцей і быў створаны “Эрудыт”.
Дзякуючы грунтоўнай падрыхтоўцы і дасканалым ведам, гімназісты пастаянна перамагаюць на раённых спаборніцтвах, паказваюць добрыя вынікі на абласным этапе гульняў. Як і на ўроках, пасля трэніровак Наталля Рыгораўна задае вучням дамашнія заданні.
“На чарговыя заняткі ім трэба адшукаць тры цікавыя факты і прыдумаць тры пытанні для іншых, — тлумачыць педагог. — Тэмы для падрыхтоўкі бяром самыя розныя: Год навукі, навуковыя дасягненні, культура, лаўрэаты Нобелеўскай прэміі і іншыя”.
Важны этап падрыхтоўкі да інтэлектуальных спаборніцтваў — разбор пытанняў з выпускаў “Што? Дзе? Калі?”. Прагляд савецкіх фільмаў, чытанне кніг з серыі “Я спазнаю свет”, аналіз карцін мастакоў, творчасць якіх вывучаецца не толькі ў межах школьнай праграмы па мастацтве, праслухоўванне класічнай музыкі — гэта толькі невялікая частка таго, чым займаюцца школьнікі, калі рыхтуюцца выйграць чарговую саву.
Традыцыю, якую калісьці заклала Ларыса Карань, — гульню вучняў супраць настаўнікаў — у гімназіі захавалі. Часцей за ўсё каманды збіраюцца разам падчас канікул. І нечакана, і прыемна, калі дзеці выйграюць у дарослых. Аналізуючы кожную гульню, пераможцай у якой становіцца каманда вучняў, Наталля Гардынская прыходзіць да высновы, што прыйшоў час трэніраваць сваіх калег-педагогаў.
“Я заўсёды радуюся перамогам навучэнцаў і веру ў іх поспехі, — прызнаецца настаўніца. — Упэўнена: вучні павінны пераўзыходзіць настаўнікаў. У гэтым і ёсць сэнс педагогікі”.
Смачна есці
У Крупскай раённай гімназіі кухарам працуе Вольга Васільеўна Дубава. Не так даўно яна стала пераможцай раённага этапу абласнога конкурсу “Лепшы кухар дзіцячага харчавання” і сёння рыхтуецца да заключнага, абласнога, выпрабавання.
“На конкурсе мы гатавалі стравы з птушкі і яек, — расказвае В.Дубава. — Усе стравы былі прысвечаны Году якасці. Сёння думаю над тым, што згатаваць на наступным этапе”.
Са слоў галоўнага кухара гімназіі, навучэнцы вельмі любяць шашлык з птушкі, запяканку з тварагу “Зебра”, катлеты, тэфтэлі. Кожны раз, ідучы на кухню, Вольга Васільеўна думае, у якім выглядзе падаць снеданне ці абед. “Мы клапоцімся пра кожнае дзіця, перажываем, каб вучні не былі галоднымі”, — прызнаецца кухар.
Разважаючы пра тое, наколькі карысным для майстроў кухні з’яўляецца конкурс, які праводзіцца на Міншчыне, Вольга Васільеўна сказала, што “Лепшы кухар дзіцячага харчавання” — цудоўная ініцыятыва, якая дапамагае кожнаму кухару ўдасканальваць сваё прафесійнае майстэрства і рабіць абеды для школьнікаў яшчэ больш смачнымі.
Лясныя казкі
Напрыканцы мінулага года ў дзіцячым садзе № 2 Крупак было створана першае ў раёне дашкольнае лясніцтва “Лесавічкі”.
“Быць лесніком — гэта не проста насіць форму, — гаворыць выхавальніца дашкольнай установы Вольга Каралькова. — Быць лесніком — значыць ахоўваць лес, жывёл, саджаць дрэвы і даглядаць іх. Гэтаму мы вучым нашых выхаванцаў, якія сталі ўдзельнікамі “Лесавічка”. Пасвячэнне дашкалят у юныя леснікі прайшло ўрачыста і ярка. Дзеці чыталі вершы і спявалі песні, прысвечаныя лесу, танцавалі. Дарэчы, пра тое, што ў нас выхоўваюцца маленькія леснікі, нагадвае спецыяльная форма зялёнага колеру”.
Падрабязней пра маленькіх абаронцаў прыроды чытайце ў адным з наступных нумароў “Настаўніцкай газеты”.
Наталля САХНО
Фота Алега ІГНАТОВІЧА
