Шчаслівае дзяцінства дораць дзецям спецыялісты адной з лепшых дашкольных устаноў краіны — дзіцячага сада № 2 Рэчыцы “Светлячок”. Тут працуюць неверагодна таленавітыя і перспектыўныя педагогі. Падрабязнасці – у матэрыяле карэспандэнта “Настаўніцкай газеты”.
Кіруе дашкольнай установай ініцыятыўная, добрая, чулая і мудрая загадчыца Жанна Цішкевіч, якая прысвяціла прафесіі 17 гадоў.
Дастаткова толькі прыадчыніць яркую брамку дзіцячага сада, як становіцца відавочна, што тут пануе атмасфера творчасці, згуртаванасці і прафесіяналізму. Тэрыторыя дагледжаная, у рад выстраіліся туі, якія пасадзілі выпускнікі розных гадоў, загадаўшы свае самыя запаветныя жаданні. Каля кожнага зялёнага дрэўца ёсць таблічка з імёнамі выхаванцаў-выпускнікоў і выхавальнікаў.
— Упершыню наш дзіцячы сад гасцінна расчыніў дзверы ў 1988 годзе. За гэты час ён змяніў сваё аблічча: цяпер усё вытрымана ў адзіным стылі, у афармленні адукацыйнай прасторы пераважаюць прыемныя, ненадакучлівыя колеры, — расказвае загадчыца дзіцячага сада. — Летам стыхія прайшлася і па нашай тэрыторыі. Паваленыя ствалы і галінкі дрэў сумеснымі намаганнямі ўдалося хутка прыбраць, а пні не сталі выкарчоўваць, падышлі да справы творча і размясцілі на іх кветкавыя кампазіцыі, якія зрабілі дзеці разам з педагогамі.
На фасадзе будынка надпіс абвяшчае аб тым, што кожнае дзіця тут любяць і чакаюць. Зрэшты, Жанна Цішкевіч і намеснік па асноўнай дзейнасці Марына Коцур прапаноўваюць убачыць усё на свае вочы.
Спачатку адпраўляемся агледзець вулічную тэрыторыю. Кожная пляцоўка тэматычная, дзеці тут гуляюць, выдзімаюць мыльныя бурбалкі, вывучаюць тэму космасу. На спартыўнай пляцоўцы фізкультхвілінку праводзіць кіраўнік фізічнага выхавання Святлана Нікалайчык. Яна дапамагае дзецям праяўляць сваю актыўнасць, зараджае пазітывам і развейвае смутак. У яе адказная задача — прывіць дзецям любоў да фізкультуры і спорту. Здаецца, у яе ўсё атрымліваецца ў гэтым кірунку. Дзеці дружна выконваюць практыкаванні, прысядаюць і нахіляюцца. Развітваемся з усмешлівымі дзецьмі і накіроўваемся ў басейн.
— У нашым дзіцячым садзе ёсць свой басейн, раздзявалка аформлена ў стылі марскога дна, сцены тэматычна размаляваны. Заняткі праводзіць спецыяліст з велізарным вопытам работы — кіраўнік фізічнага выхавання Алена Сарокіна, — звяртае ўвагу кіраўнік установы. — Характэрна, што нашы дзеці становяцца пераможцамі спаборніцтваў па плаванні на раённых і абласных стартах. Пакуль самыя маленькія толькі пачынаюць прывыкаць да вады, старэйшыя хлопчыкі і дзяўчынкі ўжо вучацца трымацца на вадзе.
Ідзём далей і знаёмімся з сапраўднай чараўніцай — кастэлянкай Таццянай Старчанка, якая на ўсе святы і ўрачыстасці стварае для дзяцей яркія і запамінальныя вобразы. Дарэчы, выхаванцы дзіцячага сада ў стылізаваных беларускіх касцюмах пакарылі ўсіх, хто сабраўся на шэсці ў Дзень горада. Выпускныя тут праводзяцца таксама ў адзіным стылі, тэматыка ранішніка з году ў год мяняецца. Дзеці на выпускным вечары заўсёды аднолькава прыгожыя.
— На працягу 5 гадоў практыкуем адзіны стыль для ўсіх выпускнікоў, прычым тканіна адна, а фасоны падбіраем розныя, — гаворыць Таццяна Старчанка і дэманструе велізарны выбар убораў на любы густ і колер. — Вядома, сукенкі адрозніваюцца адна ад адной, але пры гэтым удаецца прытрымлівацца адзінага стылю. Калі бацькі ўбачылі сваіх дзяцей у касцюмах, то, вядома, былі ў захапленні. Цяпер кожны год яны прымаюць нашу ідэю на ўра. Гарнітуры шыюцца ў адпаведнасці з тэматыкай і індывідуальна пад кожнае дзіця.
Падчас знаёмства з установай і выхавальнікамі складваецца ўражанне, што дзіцячы сад быццам абдымае: тут і дарослыя, і дзеці адчуваюць сябе спакойна і камфортна. Суразмоўніцы таксама расказваюць, што прывычную нумарацыю груп тут замянілі і дзеці з радасцю спяшаюцца ў свае чароўныя групы “Пчолка”, “Васілёк”, “Вясёлка”, “Калабок”, “Усмешка”, “Вясёлыя дзеці”, “Званок”, “Рамонак”, “Мішкі”, “Церамок”, “Забаўнікі”, “Акварэль”, “Сонейка”, “Казка”. У групе “Вясёлыя дзеці” выхавальніца Аксана Каладкова расказала, як гэтая назва адлюстроўваецца ў афармленні адукацыйнай прасторы, паказала самую важную зону для правядзення заняткаў і гульняў.
Упершыню Аксана Аляксандраўна адчыніла дзверы гэтай дашкольнай установы ў якасці маці, якая прывяла ў “Светлячок” сваю дачку. У той момант яна, настаўніца гісторыі па адукацыі, працавала першым сакратаром Рэчыцкай раённай арганізацыі БРСМ, а таксама зарэкамендавала сябе як метадыст аддзела адукацыі. Загадчыца Жанна Цішкевіч адразу заўважыла творчага, ініцыятыўнага спецыяліста і літаральна ўгаварыла папоўніць штат педагагічнай сям’і “Светлячка”. Аксана Аляксандраўна прайшла перападрыхтоўку ў Мазырскім дзяржаўным педагагічным універсітэце імя І.П.Шамякіна, каб працаваць з малымі дзецьмі.
— У садзе я трапіла ў сапраўдную сям’ю аднадумцаў, у нас выдатны калектыў, адзін з лепшых, з якім мне даводзілася працаваць. У групу прыходжу як на свята і з работы іду натхнёнай, бо ведаю, што кожны новы дзень прыносіць шмат карысных спраў, якія мы здзяйсняем разам з маленькімі чамучкамі. У 2025-м будзе 10 гадоў, як я пераступіла парог установы ў ролі выхавальніка. Я шчаслівая і ўдзячная лёсу за тое, што трапіла менавіта ў гэты дзіцячы сад і ў гэты калектыў. Тут ідуць у нагу з часам, сочаць за ўсімі навінкамі, актыўна ўкараняюць у работу інавацыі. Два гады назад у супрацоўніцтве з Паркам высокіх тэхналогій ва ўстанове пачаў рэалізоўвацца адукацыйны праект “Інфарматыка без разеткі”. У гульнявой форме малышы ўзаемадзейнічаюць з вобразамі, сімваламі, малюнкамі, вучацца складаць алгарытмы, авалодваючы асновамі інфарматыкі. Неўзабаве з’явіцца “Лабараторыя адкрыццяў”, заняткі дапамогуць выхаванцам рабіць адкрыцці ў свеце навукі.
Дзякуючы прафесіяналізму і адданасці сваёй працы, калектыў дзіцячага сада дасягнуў значных вынікаў: дзеці тут не проста бавяць час, яны вучацца, развіваюцца, спазнаюць новае і наладжваюць першыя фундаментальныя сувязі з навакольным светам.
Падштурхнуць да поспеху
Грамадзянска-патрыятычнаму і духоўнаму выхаванню ў садзе ўдзяляецца вялікая ўвага: педагогі знаёмяць дзяцей з беларускім фальклорам, далучаюць да роднай мовы. Актыўны ўдзел у выхаванні з апорай на нацыянальныя традыцыі прымаюць і бацькі. Яны з задавальненнем удзельнічалі ў стварэнні экспазіцыі выставы “Беларуская лялька”. Дарослыя разам з дочкамі і сыночкамі выраблялі лялек, спецыяльна наведалі Рагачоўскі музей беларускай лялькі і потым з радасцю дзяліліся ўражаннямі ад убачанага.
— Выдатна, што беларускі куток увесь час папаўняецца новымі экспанатамі, —далучылася да гутаркі намеснік загадчыка па асноўнай дзейнасці Марына Коцур. — Дзеці з цікавасцю знаёмяцца з беларускімі лялькамі, пытаюцца, для чаго яны раней вырабляліся і ад чаго засцерагаюць. Бацькі цікавяцца, калі можна будзе паўдзельнічаць у чарговым мерапрыемстве. І гэта не проста словы — таленавітыя мамы і таты заўсёды рады падзяліцца часцінкай сваёй творчасці і майстэрства, чым паспяхова займаюцца ў рамках аб’яднання “Тэрыторыя творчых бацькоў”. Выставы іх работ абнаўляюцца штомесяц. Свет захапленняў мам і татаў вельмі багаты: яны вырабляюць мяккія цацкі, пішуць карціны, займаюцца фатаграфіяй. Здольнасці дарослых імкнёмся падтрымліваць і прадастаўляць прастору для рэалізацыі іх крэатыўных ідэй.
Акрамя таго, сёлета ўвесь педагагічны калектыў працаваў над праектам “Музей у чамадане”, прысвечаным героям Вялікай Айчыннай вайны. Выхавальнікі шмат гутарылі з дзецьмі, чыталі ім, а яны малявалі, разглядалі фатаграфіі таго часу, слухалі песні ваенных гадоў, удзельнічалі ў акцыі “Бэз Перамогі”. Шасцігадовыя выхаванцы Паліна і Рома расказалі, над чым яны старанна працавалі.
— Даведаліся шмат цікавага з гераічнага мінулага нашай Радзімы і, як вынік, стварылі міні-музеі ў чамаданах, — зусім як дарослы гаворыць Рома. — З іх дапамогай можна даведацца пра тых, хто першым прыняў на сябе ўдар вайны, пра мемарыяльныя комплексы, вёску Хатынь. Магу расказаць, чаму ваенныя пісьмы былі трохвугольнымі, шмат ведаю пра ордэны і медалі, пра тое, як нашы продкі заваявалі Перамогу.
Рома таксама паказаў кнігу, якую яны зрабілі разам з мамай. Хлопчыку было цікава збіраць інфармацыю пра свайго прадзеда, яны нават адправіліся ў краязнаўчы музей, каб сабраць больш інфармацыі.
— Я дапамагаў маме зрабіць кнігу сапраўды прыгожай, наклейваў зорачкі, маляваў. Для мамы гэта было вельмі важна, а значыць, і для мяне, — дадаў маленькі Рома.
— Такая кніга памяці, якую дзеці стваралі разам з бацькамі, не адзіная, — тлумачыць загадчыца. — У нас з’явілася ідэя яшчэ ў мінулым годзе, калі мы прымалі ўдзел у рэспубліканскай акцыі “Беларусь памятае”. Калі папрасілі дзяцей прынесці фатаграфію свайго прадзеда, сутыкнуліся з праблемай: 320 выхаванцаў, а не змаглі сабраць інфармацыі і фатаграфій нават на адзін чамадан. Тады было вырашана падштурхнуць бацькоў да пошукаў, каб яны не толькі як мага больш даведаліся пра сваіх продкаў, але і захоўвалі і перадавалі наступным пакаленням інфармацыю і памяць пра ўласную дынастыю.
Алена КАСЬЯН-ПАЎЛЯНКОВА
Фота аўтара
