Сяргею Мікалаевічу Царыкаву пашанцавала з настаўнікамі ў школе: і справу сваю добра ведалі, і людзьмі былі надзвычай прыемнымі. Таму не дзіва, што, калі прыйшоў час, ён і сам захацеў быць педагогам.
Як захацеў, так і зрабіў. Скончыў школу і паступіў у тагачасны Магілёўскі педагагічны інстытут імя А.А.Куляшова. Падаўся на гістарычны факультэт, а каб часу не губляць і хутчэй да жывой працы прыступіць, вучыўся завочна і працаваў у дзіцячым доме № 1 Магілёва. Спачатку Сяргей Мікалаевіч быў памочнікам плаўрука, потым — плаўруком і фізруком. А таксама яшчэ выхавальнікам у дашкольных і школьных групах.
Дзеці любілі Сяргея Мікалаевіча, цягнуліся да яго, бо бачылі, што аддае ён ім сваё сэрца, а не толькі веды і ўменні. І сапраўды, Сяргей Мікалаевіч любіў сваю работу, шмат часу ўдзяляў абдзеленым лёсам хлопчыкам і дзяўчынкам. Нават уласны адпачынак часта прысвячаў малым.
І, напэўна, працаваў бы Сяргей Царыкаў у дзіцячым доме да пенсіі, але лёс распарадзіўся інакш. У 2010 годзе ўстанова была рэарганізавана. Дзяцей аддалі ў сем’і, сацыяльныя вёскі, дзіцячыя дамы іншых абласцей. Па ўсёй краіне разляцеліся гадаванцы Сяргея Мікалаевіча. Дзеці раз’ехаліся, а дарослым трэба было шукаць новае месца працы. Так Сяргей Царыкаў апынуўся ў дзіцячым садку № 66 Магілёва на пасадзе кіраўніка фізічнага выхавання. І ўжо колькі гадоў працуе ён у дашкольнай установе, дапамагаючы малым фізічна развівацца.
Як вядома, дзень пачынаецца з зарадкі. І кожную раніцу Сяргей Мікалаевіч сустракае дзяцей у фізкультурнай зале. Ён не проста паказвае практыкаванні, а ператварае іх у вясёлую і карысную гульню. Хлопчыкі і дзяўчынкі з задавальненнем паўтараюць за ім, радуюцца цікавым заданням. Заняткі з кожнай групай таксама праходзяць весела і пралятаюць імгненна. Гэта адбываецца таму, што на пэўны ўзрост у Сяргея Царыкава распрацаваны спецыяльныя заданні — абавязковыя і вольныя, тэматычныя і гульнявыя. Усё, што трэба, дзеці выконваюць пад выглядам гульні. І сам Сяргей Мікалаевіч гуляе з імі амаль на роўных. Ён кідае мяч па чарзе з малымі, паўзе па гімнастычнай лаўцы, скача цераз скакалку.
А колькі ён праводзіць разнастайных фізкультурна-аздараўленчых мерапрыемстваў з дзецьмі і дарослымі! Спартландыі, алімпіяды, спаборніцтвы, дні спорту і здароўя, аздараўленчыя паходы — усё з вясёлай выдумкай, спалучаючы карыснае з прыемным.
Любяць дзеці Сяргея Мікалаевіча, але любяць яго і дарослыя — калегі, бацькі. Шмат гадоў, амаль з таго часу, як прыйшоў працаваць у садок, Сяргей Мікалаевіч з’яўляецца прафсаюзным лідарам, а таксама працуе выхавальнікам дашкольнай адукацыі. Ён — выхавальнік у старшых групах, таму ведае, як дзеці ў гэтым узросце любяць фантазіраваць, эксперыментаваць, займацца творчасцю. І Сяргей Мікалаевіч з задавальненнем праводзіць з імі сюжэтныя гульні, эксперыменты, арганізоўвае работу творчых майстэрань.
С.М.Царыкаў — такі чалавек, што ніколі не адмовіць у дапамозе. Ён і хворага выхавальніка падменіць, і дапаможа адрамантаваць шафу або стол, перасунуць ці перанесці цяжкую рэч. А яшчэ ён сапраўдны артыст. Ніводны ранішнік ці свята не абыходзіцца без Сяргея Мікалаевіча. Кім ён толькі ні быў: Карлсан, Дзед Мароз, Кашчэй Бессмяротны, Мядзведзь, Труцень, Дзядок-Лесавічок і Вадзяны.
Сяргей Мікалаевіч атрымаў шмат узнагарод: граматы аддзела адукацыі раёна, гарвыканкама, аблвыканкама і праўсаюзнага камітэта. Ён знайшоў сваё месца ў жыцці. Педагогіка, а дашкольная тым больш, не можа абысціся без мужчын, асабліва калі тыя шчыра імкнуцца дастукацца да дзіцячых душ. Сяргей Мікалаевіч менавіта такі. Яго сэрца аддана дзецям. І дзеці вельмі добра разумеюць гэта і любяць свайго Мікалаевіча.
Аксана ГАНЧАРОВА,
намеснік загадчыка па асноўнай дзейнасці ясляў-сада № 66 Магілёва.
